Istorija drevnog grada Nušabada

Naučnici smatraju drevni podzemni grad Nušabad u Iranu jednim od najvećih remek-dela drevnog inženjerstva. Pre nekoliko hiljada godina, drevni ljudi su iskopali 18 metara duboko u zemlju i stvorili složen grad ispod površine sa ogromnim hodnicima, odajama i tunelima u kojima ljudi mogu da žive duže vreme. Oni vode istraživače na putovanje u prošlost u period Sasanida.

Zašto je podzemni grad izgrađen pre više hiljada godina?

Istraživači su predložili nekoliko teorija, u rasponu od ekstremnih toplotnih talasa do ratova, pa čak i izuzetno visokih nivoa zračenja i radijacije u drevnim vremenima.

Nušabad, što u prevodu znači grad ukusne hladne vode, izgrađen je nakon što je sasanidski kralj zastao da popije vodu iz bunara dok je prolazio kroz tu oblast. Nakon što je popio vodu, otkrio je da je voda iz bunara veoma čista i hladna, i naredio je da se oko bunara sagradi grad, koji je nazvao Anušabad, koji je kasnije postao Nušabad.

Grad se nalazi u regionu usred iranske pustinje, gde oštro vreme nije neuobičajeno. Fluktuacije temperature su veoma velike. Tokom dana ljudi su primorani da izdrže visoke temperature, a noću dolaze mrazevi.

Zašto je izgrađen Nušabad?

Da li su njegovi drevni stanovnici zaista prošli kroz sve ove poteškoće da pobegnu od surovog vremena? Zašto se nisu preselili na drugo mesto ako je vreme izgledalo previše ekstremno? Nije sasvim logično da drevna civilizacija prođe kroz tolike teškoće i stvori složen podzemni grad samo da bi izbegli efekte temperaturnih promena.

Fotografija: irandoostan.com/ pixabay.com

Druge teorije sugerišu da su drevni stanovnici grada stvorili ovaj podzemni grad, jer je u dalekoj prošlosti ovaj kraj bio izuzetno opasan, pa su njegovi stanovnici odlučili da se ukopaju u zemlju i naprave ogromne tunele i prostorije u kojima će se sakriti u teškim vremenima. Dakle, skrivajući se pod zemljom, stanovnici su se bukvalno mogli kretati gradom a da nisu primećeni sa površine.

Grad je izuzetno dobro izgrađen i njegovi graditelji su sve savršeno isplanirali. Podzemni grad čak ima nekoliko ventilacionih šahtova koji stanovnicima pružaju čist vazduh ako odluče da ostanu pod zemljom duže vreme. Izvori slatke vode su im davali vodu za piće, a istraživači kažu da postoje dokazi da su ispod površine postojale prostorije u kojima su stanovnici podzemnog grada čuvali hranu.

Arheolozi koji istražuju ovaj drevni grad otkrili su niz zamršenih tunela i hodnika, kao i velike šupljine iskopane u zidovima koje su služile kao klupe i kreveti za njegove stanovnike. To znači da je podzemni grad Nušabad bio neobično dobro planiran i da je svojim stanovnicima pružao zaštitu od spoljašnjeg sveta u teškim vremenima.

Dubina podzemnog grada varira od četiri do osamnaest metara.

Arheolozi do sada nisu uspeli da postignu konsenzus o tome zašto je i ko je sagradio ovaj drevni grad. Jedna od najprihvaćenijih teorija sugeriše da su njeni graditelji stvorili podzemni grad da bi pobegli od rata. Sasanidi su poslednji klasični period u regionu i ovo je veoma uticajna vlada koja se takmiči sa Rimljanima. Carstvo je prošlo kroz mnoge ratove. Poslednji šahanšah, kralj nad kraljevima, po imenu Jazgerd (632-651), izgubio je od islamske invazije nakon masovnog sukoba koji je trajao 14 godina.

Nije iznenađujuće da su mnogi ljudi tražili utočište u podzemlju tokom rata, a podzemni grad Nušabad nudi zaštitu bez premca. Većina ulaza u podzemni grad je izuzetno mala, što znači da bi invazionim vojskama bilo veoma teško da se iznenađujuće ušunjaju u grad.

Međutim, pored teorije o ratu i ekstremnim temperaturama kao razlozima za izgradnju drevnog grada, kontroverznija teorija sugeriše da su u davna vremena ljudi tražili utočište nakon "nuklearnih" eksplozija koje su potresale region. Zbog činjenice da ovo nije jedini postojeći podzemni grad, mnogi autori i sledbenici teorije drevnih astronauta sugerišu da su drevni ljudi izgradili mnoge podzemne gradove da bi izbegli „nuklearni rat“ kojim su stvorenja pogrešno protumačena kao bogovi, usmerila na ljudsku rasu.

Drevni grad Mohendžo-Daro je uništen, a među njegovim ruševinama pronađeni su visoki nivoi radijacije. Zgrade su se topile od vrućine iznad 1500 stepeni Celzijusa. Zbog toga mnogi autori tvrde da su drevni podzemni gradovi koje vidimo širom sveta rezultat činjenice da su drevne civilizacije spašene od izuzetno brutalnih događaja koji su se desili na našoj planeti pre više hiljada godina.